Έκθεση "The Inner Game"

Ο κόσμος των αισθήσεων και ο εσωτερικός κόσμος λειτουργούν ως ένα δίπολο, το οποίο διαμορφώνει την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε πέρα από την υλική, προφανή υπόσταση του κόσμου που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις.

Την Τρίτη 21 Μαΐου 2013, τέσσερεις νέες εικαστικοί, οι Λίλα Αγραφιώτη, Αιμιλία Κούφα, Σούλη Μπούσιου και Αγγέλικα ΠράΠα προσκαλούν το φιλότεχνο κοινό της Θεσσαλονίκης στην έκθεση τους με τίτλο "The Inner Game", στην Αίθουσα Τέχνης Vlassis Art Gallery, (Βεροίας 6, Άνω Λαδάδικα, τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 20:00). Η έκθεση ‘The Inner Game’ διερευνά την επίδραση του ψυχικού και νοητικού κόσμου στην αντίληψη και δημιουργία μίας νέας πραγματικότητας με πρωταγωνιστή την ανθρώπινη μορφή, η οποία παραμορφώνεται, αλλάζει κλίμακα, μεταμορφώνεται, μεταφέρεται σε ονειρικούς κόσμους ή εξαϋλώνεται. Κάθε ενότητα έργων της έκθεσης διαπραγματεύεται ένα διαφορετικό εννοιολογικό δίπολο που φέρνει στο προσκήνιο η ματιά του καλλιτέχνη, θέτοντας ταυτόχρονα το θεατή αντιμέτωπο με τις δικές του αναμνήσεις ή διανοητικές φαντασιώσεις.

H επιμελήτρια της έκθεσης, μουσειολόγος Γεωργία Κουρκουνάκη, αναφέρει για το έργο των καλλιτέχνιδων:

Η Λίλα Αγραφιώτη επιδιώκει την επικοινωνία της με το κοινό, όχι μόνο με τη παρουσίαση του έργου της σε αυτό, αλλά ήδη από τη γέννηση του παρουσιάζοντας, στην έκθεση ‘The Inner Game’ το αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου. Η διαδικασία, την οποία ακολουθεί της επιτρέπει να εμβαθύνει στην ψυχοσύνθεση, τις αναμνήσεις, τους εφιάλτες και τα όνειρα του εικονιζόμενου προσώπου. Οι ασυνείδητες και διαισθητικές δυνάμεις που προσφέρει η διαπροσωπική επικοινωνία ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον εικονιζόμενο καθορίζουν το περιεχόμενο και τη σύνθεση του τελικού έργου τέχνης.

Τα έργα της Λίλας Αγραφιώτη αποτελούν το εικαστικό ψυχογράφημα του κάθε πρωταγωνιστή, στα οποία καταγράφονται οι εσωτερικές διαθέσεις, φαντασιώσεις, επιθυμίες και σκέψεις του. Στα πορτρέτα που δημιουργεί απεικονίζει τον άνθρωπο ως ολότητα, συνδέοντας το ορατό με το αόρατο της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ήρωες των ζωγραφικών έργων της τοποθετούνται σε μετέωρο χρόνο και τόπο, υποδηλώνοντας τον τόπο του υποσυνείδητου, αλλάζουν κλίμακα και αλληλεπιδρούν ή επιβάλλονται στις διαθέσεις τους.

Κεντρικό θέμα των έργων της Αιμιλίας Κούφα που

παρουσιάζονται στην έκθεση "The Inner Game" είναι η σύγκρουση ανάμεσα στη νόηση και τις επιθυμίες του σώματος. Στα βίντεο έργα της, με την τεχνική του στοπ καρέ διηγείται ιστορίες διεκδίκησης, επιβολής και απώθησης που κινητοποιούνται από το συναίσθημα του ανολοκλήρωτου και του ανεκπλήρωτου. Οι ανθρώπινες σχέσεις, μέσω των οποίων η ανθρώπινη υπόσταση εκτίθεται σε καταστάσεις που απειλούν τον ανθρώπινο ψυχισμό και τον δοκιμάζουν εξερευνώνται με αλληγορικό τρόπο στη διήγηση των ιστοριών της.

Τα ‘παιχνίδια-άτομα’, επενδυμένα με συναισθήματα και προσωπικές της αναμνήσεις εκτελούν χρέη ηθοποιού στις σκηνοθετημένες δράσεις που πλάθει η Αιμιλία Κούφα. Άψυχες κούκλες αποκτούν αυτοφερόμενες επιθυμίες και προσωπική βούληση, αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους, έλκοντας και απωθώντας τους ‘συμπαίκτες’ τους.

Η Σούλη Μπούσιου χαρτογραφεί το γυναικείο σώμα με τα σημάδια της μνήμης, της λαχτάρας και της αναμονής του έρωτα. Οι ενότητες των έργων που δημιουργεί παλινδρομούν ανάμεσα στο δίπολο του συναισθήματος που προκαλεί ο έρωτας και η απώλεια του. Τα συναισθήματα σωματοποιούνται και η γλώσσα του σώματος κρυπτογραφεί τη διάθεση της ανθρώπινης ψυχής στις δύο αυτές, ακραίες μεταξύ τους, συναισθηματικές καταστάσεις, πλάθοντας το σώμα σε στάσεις που άλλοτε εκφράζουν την αναμονή του έρωτα και άλλοτε διαισθάνονται τη ματαιότητα του.

Το γυναικείο σώμα, γυμνό, εκτεθειμένο, καρτερικό υμνείται στο έργο της με τις καμπύλες του να κυριαρχούν στη σύνθεση, σε αντίθεση με τους γωνιώδεις και γεωμετρικούς χώρους στους οποίους συνήθως τοποθετείται. Η αντίθεση τονίζεται από την παλέτα του χρωστήρα. Η θηλυκή μορφή αναδύεται από την επιφάνεια του καμβά με βασικό χρώμα το κόκκινο, από την απόχρωση του καδμίου μέχρι εκείνη της καρμίνας, αντιπαραθέτοντας τις συμπληρωματικές αποχρώσεις του πράσινου με τις οποίες δημιουργεί τον περιβάλλοντα χώρο.

Το έργο της Αγγέλικας ΠράΠα διαπραγματεύεται το ζήτημα της ταυτότητας μέσα από τη μνήμη, η οποία φθίνει, οξύνει ή αλλοιώνει την κάθε ανάμνηση στο πέρας του χρόνου, επαναπροσδιορίζοντας κάθε φορά το περιεχόμενο της και κλονίζοντας τη μέχρι πρότινος συγκροτημένη αντίληψη του εαυτού. Η αναζήτηση του αυθεντικού πυρήνα του ανθρώπου, ο οποίος βρίσκεται κρυμμένος πίσω από τις κοινωνικές νόρμες και ρόλους αποτελεί το βασικό προβληματισμό της καλλιτέχνιδας, ο οποίος εμφανίζεται στο σύνολο του έργου της.

Οι οικογενειακές φωτογραφίες αποτελούν το έναυσμα για την αναζήτηση, από τις οποίες ανασύρονται μνήμες της παιδικής της ηλικίας, στιγμές και πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σε αυτές δημιουργώντας φανταστικά οικογενειακά στιγμιότυπα. Οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων επαναδιαπραγματεύονται μέσω της μνήμης και αποκαλύπτουν τις δυναμικές ανάμεσα στους ήρωες, τις σχέσεις τους και τα επιμελώς κρυμμένα στοιχεία των προσωπικοτήτων τους.

Έκθεση "Landscape/Inscape"

Την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013, δυο νέες εικαστικοί οι Κατερίνα Κότσαλα και Κατερίνα Τσίτσελα παρουσίασαν την έκθεση τους με τίτλο "Landscape/Inscape" στην Αίθουσα Τέχνης Vlassis Art Gallery. Η έκθεση ‘Landscape/Inscape’ διερευνά δύο διαφορετικές προσεγγίσεις του τοπίου, αντιθετικές μεταξύ τους, οι οποίες αναφέρονται στο ορατό και το αόρατο τοπίο, σε αυτό που μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας και σε αυτό που δημιουργούν και κατοικούν τα συναισθήματα μας. 

O Κυριάκος Μορταράκος, Καθηγητής τους και Διευθυντής 2ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής, της Σχολής Καλών Τεχνών, του Τμήματος Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών Α.Π.Θ., αναφέρει: Η Κατερίνα Κότσαλα και η Κατερίνα Τσίτσελα είναι τελειόφοιτες φοιτήτριες της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Είναι η πρώτη έκθεση που κάνουν μαζί, στην αίθουσα τέχνης «Vlassis Art Gallery», στη Θεσσαλονίκη.

Βλέποντας τα έργα της Κ. Κότσαλα σε πλημμυρίζει μια δροσιά και μια μυρωδιά από φρεσκοκομμένο χορτάρι και όμως ώρες-ώρες σε πιάνει ρίγος όταν τα κοιτάς και αναρωτιέσαι μήπως τα φυτά αυτά είναι σαρκοφάγα. Άγρια βλάστηση, όχι δάσους αλλά ζούγκλας με όλα τα συμφραζόμενα.

Στη σκέψη απορροφημένες, οι φιγούρες της Κ. Τσίτσελα με τα γαιώδη χρώματα και την έντονη γραφή, αναδεύουν τον κόσμο της εμφανίζοντας μια θεματική που με αδρές και επιβλητικές πινελιές ενσωματώνονται στον περιβάλλοντα χώρο. Είτε εσωτερικό δωματίου, είτε χώρος αφηρημένος, εμπνέουν και τα δύο στοχασμό.

H επιμελήτρια της έκθεσης, μουσειολόγος Γεωργία Κουρκουνάκη, αναφέρει για το έργο των καλλιτέχνιδων: τα έργα της Κατερίνας Κότσαλα διαπραγματεύονται τη σχέση ανάμεσα στις δυνάμεις που διαμορφώνουν το φυσικό τοπίο γύρω μας, οι οποίες συγκυριακά έρχονται σε σύγκρουση ή λειτουργούν αρμονικά. Η αντιθετική σχέση ανάμεσα στο φυσικό στοιχείο και την ανθρώπινη παρέμβαση σε αυτό αποτελεί το βασικό προβληματισμό της, ο οποίος εμφανίζεται στο σύνολο του έργου της και επαναλαμβάνεται στα αφηρημένα τοπία και στις εγκαταστάσεις από πέτρα με χάραξη που παρουσιάζει στην έκθεση ‘Landscape/Inscape’.

Τα έργα της, μέσα από τη χρήση και τη σημειολογία του χρώματος διαρθρώνονται σε επίπεδα τόσο φορμαλιστικά, όσο και εννοιολογικά οριοθετώντας τις δύο δυνάμεις που διαμορφώνουν το τοπίο γύρω μας. Τα χρώματα που χρησιμοποιεί για να αποδώσει το φυσικό στοιχείο, δανεισμένα από το ηλιακό φάσμα έρχονται σε αντίθεση με τις γκρι επιφάνειες που παρεμβάλλονται ανάμεσα και πάνω στο πολύχρωμο φυσικό στοιχείο, δηλώνοντας την αντίθεση και ταυτόχρονα τη συνύπαρξη ανάμεσα στους νόμους της φύσης και στην ανθρώπινη παρέμβαση.

Τα τοπία που δημιουργεί τα οποία ανάγονται σε μνήμες από το φυσικό στοιχείο και δημιουργούν την αίσθηση της ιδανικής, αρχέγονης φύσης, ίσως αυτής που πρωτοσυνάντησαν οι πρωτόπλαστοι, προβληματίζει το θεατή για την αναστροφή του τοπίου γύρω μας και την επιμονή της φύσης να κυριαρχεί όταν ο άνθρωπος δεν κοιτάζει.

Η Κατερίνα Τσίτσελα δημιουργεί τοπία τα οποία εκφράζουν συγκεκριμένες ψυχικές καταστάσεις και ερμηνεύονται ψυχαναλυτικά ως ‘εσωτερικά τοπία’, τοπία της ανθρώπινης ψυχής. Τα ζωγραφικά έργα της αποκαλύπτουν σκοτεινά εσωτερικά τοπία, στα οποία εισβάλλουν δεσμίδες φωτός φανερώνοντας στα μάτια του θεατή τις μορφές που ταλανίζονται από την υπαρξιακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Το ενδιαφέρον της καλλιτέχνιδας εστιάζει στην αναζήτηση της υπέρμετρης και αιώνιας αλήθειας που βρίσκεται μετά το πέρας του ταξιδιού μας στην ύλη. Η αναζήτηση της εκφράζεται στα ζωγραφικά έργα της μέσα από την απόδοση του φωτός, η πηγή του οποίου δεν αποκαλύπτεται και βρίσκεται εκτός του ζωγραφικού τελάρου, υπονοώντας την υπερβατική καταγωγή του. Για το φως η ίδια η καλλιτέχνιδα αναφέρει ότι «..το φως είναι ένα από τα  ονόματα που δίνονται στο Θεό».

Στον αντίποδα του φωτός, το σκότος στα έργα της δεν δηλώνει την απλή απουσία φωτός, αλλά την αυτόνομη και αυτενεργή δύναμη που διατηρεί τους πρωταγωνιστές των έργων της σε μια αιώνια κατάσταση αναμονής, ακινησίας και ταυτόχρονα ετοιμότητας για την αποκάλυψη που έπεται. Η συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι μορφές μαρτυράται χάρις την εξπρεσιονιστική διάθεση με την οποία έχει χρησιμοποιηθεί το χρώμα και την αναταραχή που προκαλεί η ανάγλυφη πινελιά και η επικόλληση λινάτσας στην επιφάνεια του καμβά.

Έκθεση "Εξωστρέφεια"

Η έκθεση "Εξωστρέφεια" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Κωνσταντινούπολη στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 2012, ενώ τον Μάρτιο του 2013 εγκαινιάστηκε και στη Θεσσαλονίκη στο Κέντρο Χαρακτικής "Ήλιος" του Δήμου Νεάπολης - Συκεών.